Wyszukiwarka
Kompas magnetyczny z wraka kecza „Helena”
- :
- CMM/HŻ/152
- :
- Kompas magnetyczny z wraka kecza „Helena”
- :
- nieznane
- :
- 1. połowa XX wieku
- :
- urządzenie
- :
- historia
- wysokość:
- 100 mm
- średnica:
- 150 mm
- :
- Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku
- :
- przyrządy nawigacyjne
- :
- nieznane
- :
- Polska
- :
- mosiądz, metal, szkło
- :
- przemysł
- :
- Historii Żeglugi i Handlu Morskiego
- :
- magazyn
:
Róża kompasowa umieszczona na pływaku w mosiężnym kociołku z płynem, w celu zmniejszenia ciężaru róży i jej wahań w czasie kołysania statku. Kociołek kompasu umocowany w zawieszeniu Kardana, u góry przykryty szybą. Kompas pozwala odczytywać aktualny kurs statku, brać namiary. Kompas był na wyposażeniu kecza „Helena”. Zatonął wraz z żaglowcem w czasie działań wojennych w marcu 1945 r. w Zatoce Puckiej. Wydobyty w wyniku badań podwodnych w 1969 r. prowadzonych przez ówczesne Muzeum Morskie (obecnie Centralne Muzum Morskie) w Gdańsku. „Helena” była tzw. jachtem rewskim, używanym do żeglugi przybrzeżnej (kabotażowej) do przewozu towarów masowych. Zbudowana w 1872 r. przez szkutnika niemieckiego Kosha dla Józefa Budy z Rewy. W 1895 r. jednostkę odkupił Józef Długi. W 1927 r. jacht został przebudowany przez jego syna, Klemensa, z jednomasztowca na dwumasztowy kecz. W 1936 r. został wyposażony dodatkowo w 20-konny silnik napędowy.