Pława bezpiecznej wody
- :
- CMM/RP/282
- :
- Pława bezpiecznej wody
- :
- nieznane
- :
- 200-2002
- :
- urządzenie
- :
- technika
- wysokość:
- 6.5 m
- średnica:
- 2.1 m średnica pływaka
- :
- Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku
- :
- Gdańsk, Polska
- :
- Gdańsk, Polska
- :
- stal, szkło
- :
- walcowanie, cięcie, spawanie
- :
- DZIAŁ ROZWOJU PORTÓW
- :
- Towarzystwo Przyjaciół Centralnego Muzeum Morskiego w Gdańsku
- :
- Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku
- :
- Gdańsk, Spichlerze na Ołowiance, skwer przed siedzibą
:
Pława to rodzaj pływającego znaku nawigacyjnego, stosowanego między innymi do wytyczania torów wodnych, oznaczania miejsc niebezpiecznych, kotwicowisk oraz obszarów wydzielonych spod prawa swobodnej żeglugi. Pławy zbudowane są z metalu lub tworzyw sztucznych. Charakteryzuje je kształt (walcowe, stożkowe, drążkowe, kuliste), kolor, znak szczytowy, światło nawigacyjne, niekiedy symbol (nazwa lub numer). Część z nich wyposażona jest dodatkowo w akustyczne sygnały mgłowe (dzwony, buczki), a także reflektory radarowe. Pławy kotwiczone są w ściśle określonym miejscu za pomocą łańcucha i martwej kotwicy. Pława bezpiecznej wody w międzynarodowym morskim systemie oznakowania nawigacyjnego informuje, iż woda wokół takiego znaku jest żeglowna. Jednocześnie wyznacza linię środka toru wodnego. Może być również stosowana alternatywnie jako kardynalny lub boczny znak dla wskazania podejścia do lądu. Na szczycie może być zamontowany znak w postaci pojedynczej czerwonej kuli. Pława była wykorzystywana na wodach Zatoki Gdańskiej.
Export nach:
