Wyszukiwarka
Czapka z wraka statku „General Carleton” (W-32)
- :
- CMM/HŻ/2719
- :
- Czapka z wraka statku „General Carleton” (W-32)
- :
- nieznane
- :
- przed 1785
- :
- ubiór
- :
- archeologia
- wysokość:
- 202 mm nie licząc frędzli
- obwód:
- 432 mm
- długość:
- 31.8 mm minimalna frędzli
- długość:
- 38.5 mm maksymalna frędzli
- :
- Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku
- :
- ubiór, nakrycia głowy
- :
- ubrania i akcesoria żeglarskie
- :
- Szkocja lub rejon Bałtyku
- :
- badania podwodne CMM
- :
- wełna
- :
- szycie
- :
- dzierganie/splot norweski
- :
- Historii Żeglugi i Handlu Morskiego
- :
- Spichlerze na Ołowiance w Gdańsku, wystawa
:
Dobrze zachowana dziana czapka ma niewielkie odbarwienia od dziegciu. Pompon i dolne frędzle zrobiono z krajki: rozkręconych kawałków przędzy, przeciągniętych przez pasek. Czapka ma cztery ozdobne pasy z kratkami i rombami z kontrastującej przędzy. Badanie wewnątrz ujawniło, że motywy te były robione na drutach splotem Fair Isle (w Polsce częściej określany jako splot norweski), w którym dwa kolory są wplatane w jeden rząd. Romby i kwadraty wykonywano przez splatania, a przędza nieużywanego w danej chwili koloru pozostawała pod spodem do czasu, gdy była potrzebna. Tworzy to charakterystyczny wzór luźnych, poziomych nitek na odwrotnej stronie. Ten styl dziergania jest jeszcze stosowany w Szkocji, więc czapka mogła powstać w tym regionie. Możliwe również, że czapkę tę wykonano w rejonie Bałtyku, być może w Skandynawii albo na Łotwie, gdzie kupił ją podczas rejsu któryś z marynarzy. Zabytek został wydobyty z wraka statku „General Carleton” (W-32). Był to drewniany żaglowiec, który zatonął pod koniec XVIII wieku w rejonie miejscowości Dębki, u ujścia rzeki Piaśnicy do Bałtyku. Wśród rybaków kaszubskich była o nim znana, przekazywana ustnie relacja. Próba jej potwierdzenia podjęta została przez dr. Michała Woźniewskiego, którego poszukiwania doprowadziły do lokalizacji wraka. O odkryciu zostało powiadomione CMM, gdzie wrak został oznaczony symbolem W-32. W rezultacie podwodnych badań archeologicznych prowadzonych na wraku wydobyto wiele różnorodnych, zabytkowych przedmiotów. Niektóre obiekty przetrwały w dobrym stanie zachowania (np. pozostałości ubrań) dlatego, że w wyniku katastrofy statku rozlał się przewożony dziegieć, który, zmieszany z innymi substancjami, utworzył naturalną warstwę izolującą przed wodą morską. Jednym z pierwszych zabytków wydobytych z wraka był dzwon statku, dzięki któremu zidentyfikowano nazwę, rok oraz miejsce budowy jednostki. Przeprowadzono też poszukiwania archiwalne w celu odtworzenia jej historii. Zabytki podnoszone z wraka rejestrowano w polowej księdze wpływów muzealiów. Łącznie podczas eksploracji pozostałości kadłuba zostało wydobytych ponad 775 zabytkowych przedmiotów. Wśród pozycji inwentarzowych znajdują się elementy takielunku oraz ładunek statku, uzbrojenie, narzędzia bosmańskie i szkutnicze, instrumenty nawigacyjne, sprzęt kuchenno-stołowy, ubrania żeglarskie i rzeczy osobiste marynarzy. Wszystkie przedmioty odkryte na wraku W-32 pochodzą z II połowy XVIII wieku. Charakterystyczne dla Wysp Brytyjskich naczynia, fajki, punce na lufach pistoletów, fragmenty druków w języku angielskim oraz monety pozwalają uznać wrak za pozostałości brytyjskiego statku żaglowego, pływającego w latach 70. i 80. XVIII wieku. Zbudowany w Whitby, na wschodnim wybrzeżu Anglii, był określany tradycyjnie, tak jak inne budowane tutaj statki, mianem węglowca.
:
Ossowski, W., red., The General Carleton Shipwreck, 1785, Gdańsk 2008
Eksportuj do:
