Wyszukiwarka
Wylewka miedzi z wraka W-5 Miedziowiec
- :
- CMM/HŻ/3175/2
- :
- Wylewka miedzi z wraka W-5 Miedziowiec
- :
- nieznane
- :
- XIV/XV wiek
- :
- surowiec
- :
- archeologia
- szerokość:
- 450 mm
- długość:
- 490 mm
- waga:
- 11.45 kg
- :
- Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku
- :
- średniowieczny handel, W-5, Miedziowiec
- :
- wrak W-5
- :
- kopalnie miedzi na Słowacji (w granicach Królestwa Węgier), huta miedzi w Mogile (?).
- :
- badania podwodne CMM
- :
- miedź, metal
- :
- wytop metali
- :
- Historii Żeglugi i Handlu Morskiego
- :
- magazyn

:
Płyta w kształcie zbliżonym do okrągłego, o mocno uwydatnionym zewnętrznym obwodzie, uformowanym w kształcie kryzy. Strona zewnętrzna nieco wklęsła, pofałdowana i porowata, spód płyty bardziej płaski. Obiekt powstał jako wytop roztopionego kruszcu na nieckę wyrobioną w piasku. Na całej powierzchni występują ubytki w postaci dziur różnej wielkości. Miedź pochodzi z wraka bałtyckiego statku z przełomu XIV i XV w., odkrytego w 1969 r. na redzie budowanego Portu Północnego w Gdańsku. Nazwano go Miedziowcem od znalezionych w jego wnętrzu półfabrykatów hutniczych w postaci wylewek miedzi i oznaczono symbolem W-5. Wszystkie wylewki, w mniejszym lub większym stopniu, mają porowatą powierzchnię (przyczyną były wydzielające się podczas zastygania gazy). Z powodu długiego przebywania w wodzie morskiej charakteryzują się różnym stopniem ubytku surowca. Ruda miedzi może pochodzić ze Słowacji (wówczas należała ona do Królestwa Węgier), z jednego z siedmiu królewskich miast górniczych, z których trzy: Banska Stiavnica, Banska Bystrica oraz Kremnica doszły do największego znaczenia.
:
Smolarek, P., 1979, Underwater Archaeological Investigations in Gdańsk Bay, „Yearbook of the International Associacion of Transport Museums”, Vol. 6., Gdańsk, s. 48-66; Śledź, E., 1986, Miedziowiec, Gdańsk; Skowron, R., wstęp i układ katalogu, 2005, Mundus mercatorius. Świat kupiecki XVI-XVIII w., Świdnica, s. 151; Kraków – europejskie miasto prawa magdeburskiego 1257-1791, Katalog wystawy, koncepcja i redakcja naukowa Grażyna Lichończak-Nurek. Kraków 2007, s. 388-390.