Raki do chodzenia po lodzie

Numer inwentarza:

CMM/OR/154/A,B

Tytuł:

Raki do chodzenia po lodzie

Autor:

nieznane

Czas powstania:

1. połowa XX wieku

Typ obiektu:

przyrząd

Rodzaj:

etnografia

wysokość:

90 mm

szerokość:

110 mm

głębokość:

50 mm

Właściciel:

Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku

Miejsce powstania:

nieznane

Miejsce pozyskania:

Kluki, Polska

Materiał:

metal, skóra

Technika:

kucie, obróbka mechaniczna, gięcie, garbowanie, połączenia materiałów

Mat. i tech. opisowo:

Do wykutej z żelaza i odpowiednio wygiętej części zaopatrzonej w kolce mocowano skórzany pasek.

Dział:

ODDZIAŁ RYBOŁÓWSTWA W HELU

Lokalizacja:

magazyn

Opis:

Rybacy z Kluk, podobnie jak inni rybacy kaszubscy, podczas połowów zimowych przypinali skórzanymi paskami do podeszw obuwia tzw. raki lub żabki. Te żelazne kolce wystające z blachy zapobiegały ślizganiu się na lodzie i upadkom. Szczególnie ważne były podczas wyciągania sieci z przerębla. Dzięki nim można było mocno oprzeć się na lodzie. W języku Kaszubów nadmorskich tego rodzaju urządzenie nosiło nazwę bierdzadla, natomiast koło Kartuz – krace.

Bibliografia:

Maria Znamierowska-Prüfferowa, Tradycyjne rybołówstwo ludowe w Polsce na tle zbiorów i badań terenowych Muzeum Etnograficznego w Toruniu, Toruń 1988; karta katalogu naukowego muzealiów etnograficznych, autor: Teresa Klim; KZ - 1/1974