Czółno rybackie

Numer inwentarza:

CMM/EM/5/A

Tytuł:

Czółno rybackie

Autor:

Komorczycy

Czas powstania:

Nieznane

Wysokość:

71 cm

Szerokość:

40,1 cm

Długość:

451 cm

Właściciel:

Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku

Miejsce powstania:

Wielki Komor

Miejsce pozyskania:

Polska

Materiał:

drewno, metal, sznur

Technika:

szkutnictwo

Dział:

Etnologii Morskiej

Lokalizacja:

wystawa

Opis:

Na wyspie Wielki Komor są używane czółna ze stabilizatorem wytykowym dwustronnym. Stosuje się je przeważnie w rybołówstwie. Są również podstawowym środkiem transportu wzdłuż wybrzeży. Wioślarz zajmuje miejsce na ławeczce. Zdarza się, że czółnem pływają 3 osoby. Zasięg czółna - 6-7 mil od brzegu. Właścicielem czółna jest indywidualna osoba, a buduje się je w ramach rodziny. Pływają nim tylko mężczyźni. W trakcie formowania kadłuba środek jest wypalany, a potem wyrównuje się go zakrzywionym płaskim ciosłem. Czółna takie po przewróceniu się (co się może zdarzyć, gdy puszczą wiązania stabilizatora) nie toną. Przy fali trzymetrowej wysokości spadającej na wybrzeże można nimi wypływać w morze. Podczas połowu czółno może stać w miejscu albo, gdy wiosłem trzymanym w jednej ręce wprawia się je w ruch, druga holuje żyłkę z przynętą. Połowów dokonuje się też nocą przy świetle latarni gazowej ściągającym ryby w pobliże czółna. Podwyższenia dziobu i rufy niektórych czółen są ładnie rzeźbione, co podnosi ich wartość. Czółna dwupływakowe są dzielniejsze od jednopływakowych z wyspy Anjouan.