Tablica imienna „Helena”

Numer inwentarza:

CMM/BO/1726

Tytuł:

Tablica imienna „Helena”

Autor:

nieznane

Czas powstania:

1. połowa XX wieku

Typ obiektu:

tablica imienna

Rodzaj:

technika

wysokość:

18 cm

szerokość:

10.5 cm

długość:

90 cm

Właściciel:

Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku

Słowa kluczowe:

Helena, szkuta

Kolekcja:

tablice

Miejsce powstania:

Rewa, Polska

Miejsce pozyskania:

Gdańsk, Polska

Materiał:

drewno

Technika:

ciesielstwo

Mat. i tech. opisowo:

Podłużna deska wykonana prawdopodobnie przez cieślę. Ma zaokrąglone ozdobnie końce. W rogach znajdują się otwory na nity mocujące tą deskę do kadłuba statku. Powierzchnia spękana z wyrytą nazwą statku: „HELENA”.

Dział:

Historii Budownictwa Okrętowego

Lokalizacja:

magazyn

Opis:

Deska pochodzi z tzw. szkuty rewskiej o nazwie „Helena”. Była ona umieszczona na jej burcie. Szkuta „Helena”, zbudowana w 1872 r. w Rewie na zamówienie Józefa Budy, od 1895 r. należała do Józefa Długiego. Miała 13,6 metrów długości. Początkowo pływała pod banderą niemiecką, a od maja 1920 r. – pod polską. Zatonęła podczas działań wojennych w marcu 1945 r. Od wojny na dnie Zatoki Puckiej, w rejonie Osłonina, spoczywają wraki czterech niedużych, drewnianych żaglowców towarowych z przełomu XIX i XX wieku. W 1969 r. udało się je zlokalizować i zidentyfikować archeologom podwodnym z Centralnego Muzeum Morskiego w Gdańsku.  Do wybuchu wojny małe żaglowce eksploatowane były przez armatorów kaszubskich z Rewy. Jeszcze w okresie międzywojennym pod polską banderą żeglowało po Zatoce Gdańskiej dziesięć takich jedno- lub dwumasztowych statków. Ich macierzystą przystanią była Rewa, którą już na niemieckich mapach z ubiegłego stulecia oznaczono jako mały port morski, choć w rzeczywistości były tam tylko pomost przeładunkowy i kotwicowisko żaglowców. Większość kaszubskich statków uległa uszkodzeniom lub całkowitej zagładzie na kotwicowisku rewskim w latach 1939–1945, a jeden przebudowano po wojnie na kuter rybacki.  Statkami takimi transportowano, pomiędzy portami leżącymi nad Zatoką Gdańska, torf i materiały budowlane. W XIX wieku niedużymi żaglowcami przewożono do Gdańska piach i żwir pozyskiwany z dna Zatoki Puckiej, a także głazy i cegły.