Buty rybackie skórzane

Numer inwentarza:

CMM/OR/829/A-B

Tytuł:

Buty rybackie skórzane

Autor:

nieznane

Czas powstania:

lata 20. XX wieku

Typ obiektu:

ubiór

Rodzaj:

etnografia

wysokość:

540 mm

głębokość:

280 mm

Właściciel:

Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku

Słowa kluczowe:

szewstwo

Miejsce powstania:

nieznane

Miejsce pozyskania:

Hel, Polska

Materiał:

skóra bydlęca, nić, drewno, metal

Technika:

garbowanie, cięcie, szycie ręczne

Mat. i tech. opisowo:

Wygarbowana skóra pocięta na odpowiednie elementy i zszyta ręcznie. Podeszwa połączona z butem za pomocą kołeczków drewnianych, a obcas z podeszwą gwoździami szewskimi.

Dział:

Oddział Muzeum Rybołówstwa

Lokalizacja:

magazyn

Opis:

Wysokie, skórzane buty rybackie (kaszubskie skorznie) przystosowane były do prac połowowych. Nie mogły przeciekać, dlatego ich szczelność sprawdzano przez umieszczenie w zamkniętej cholewie tlącego się wiechcia słomy. Jeśli dym nie wydobywał się przez szwy lub spojenia podeszwy, buty były zdatne do użytku. Impregnowano je tłuszczem z ssaków morskich. Cholewa była wyższa w części przedniej i sięgała za kolana, dzięki czemu chroniła je podczas pracy w pozycji klęczącej. Skórzane uszy przyszyte od strony wewnętrznej do krawędzi cholewy ułatwiały zakładanie butów, a także zawieszanie ich w trakcie przechowywania. Buty miały wysokie podbicie, tak że rybak mógł zakładać na nogi grube skarpety i jeszcze podściełać je słomą. Cholewa zszyta jest na długości jednym szwem, a na wysokości kostki wzmocniona naszywką skórzaną, która zapobiega obcieraniu skóry podczas zdejmowania butów.

Bibliografia:

Maria Znamierowska-Prüfferowa, Tradycyjne rybołówstwo ludowe w Polsce na tle zbiorów i badań terenowych Muzeum Etnograficznego w Toruniu, Toruń 1988, karta katalogu naukowego muzealiów etnograficznych, autor: Mirosław Kuklik; KZ-2/95